 |
over dit deel van de dans Onbewaakt zijn : I, II, III en IV |
* Les Demoiselles de Langon (Breizh)
Op de heide te Langon (Bretagne) bevindt zich heden ten dage ten Noord-westen van de stad nog steeds een constellatie van een dertigtal menhirs uitgelijnd in drie concentrische bogen. Het is vaak niet duidelijk of ze liggen of staan. Sommigen zijn van kwarts, anderen van zand- of leisteen. Alleenstaande menhirs, daar eveneens in de buurt, zouden erop duiden dat in de loop van de tijd megalieten zijn weggehaald. De archeoloog Bezier, maakte in zijn publicaties uit 1883 gewag van een zevental steenrijen die, waarschijnlijk rond 1950, zijn gereduceerd tot drie. Hij vermoedde dat de hele opstelling ooit deel uitmaakte van een cromlech.
Ook vermeldt hij een heuvel in noordelijke richting waarop een reeks megalieten, met in het midden een centrale menhir, in een boog van 17 m diameter stonden opgesteld, evenals een terp begrensd door vier menhirs met in het midden één centrale steen. Beide monumenten werden, vermoedelijk ook rond 1950, weggehaald voor hergebruik.
Wat rest zijn dus de drie rijen van een dertigtal megalieten, waarover een plaatselijke legende vertelt dat ze ooit jonge meisjes zijn geweest die, omdat ze liever dansten op de heide dan naar de zondagsmis te gaan, door God's toorn veranderden in steen. Een soortgelijk verhaal vonden we terug over de menhirs op de Gree Cojoux "Les Demoiselles Cojoux" ook wel " De Gebeten Rotsen" genaamd.
Een gids die daar jarenlang rondleidingen verzorgde, voltooide de legende op zijn eigen manier. Hij vertelde bezoekers dat de twee liggende stenen die zich tussen de rechtopstaande bevinden, één van de meisjes met haar baby was waarvan ze in het geheim beviel. Zo zie je maar dat deze neolithische bouwwerken doorheen de geschiedenis desalniettemin hun plek in het collectieve geheugen wisten te veroveren en zelfs een rol kregen toebedeeld in de evangelisatie van Bretagne.
Geen opmerkingen :
Een reactie posten