dinsdag 17 september 2013

Dol op dolmens








La roche aux fées - de feeënrots / Essé, Breizh






Alleen, heel alleen op de heide;
is de zon ondergegaan.
En door de witte wolken,
zeilt zacht de stille maan.

Van de mensen, de trotse mensen
zie je niets, hoor je geen enkel geluid.
Maar onder vijf grijze eiken
strekt zich het hunebed uit.


Over de moddergrond wentelt de nevel 
die fluistert o wonderwaar:
Zo is het hier immer geweest.
Immer...,  wel duizend  jaar.




(vertaalt uit het plattdeutsch door DagEnDauw) 




















7 opmerkingen :

  1. Reacties
    1. Oei, is 't zo erg...? Of bedoel je de kleur?
      Momentje, Simon ik zet het wat donkerder... Zo beter? Of vond je de vertaling toch maar niets?

      Verwijderen
  2. hier leest het gedicht prima hoor!

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Met dank aan Simon die me erop attent maakte.
      Ik heb de letters ondertussen een tintje donkerder gezet Hennie, vandaar.

      Verwijderen