maandag 22 december 2014

Lieverd met een aureooltje (of liever met een Eureooltje)







Europe meets my Zeus in Strasbourg








Ik wens jullie allen eveneens goddelijke eindejaarsfeesten toe... ;-)

Wees gezegend en
tot volgend jaar!


- Dauw -









En als toemaatje ► De integrale ode 

Best wel op zijn plaats voor deze tijd van het jaar, vindt u niet...?


Wie kende ze al? En wie gelooft er nog in

De dichter ervan aan het eind van zijn leven alvast niet meer, naar ik ergens gelezen heb.

(klikken om te beluisteren)





zaterdag 20 december 2014

zaterdag 13 december 2014

Twinkle, twinkle















Twinkle, twinkle, little star.
How I wonder what you are.
Up above the world so high,
Like a diamond in the sky.









For more entries on "Twinkle"

Visit the WP Photo Challenge


by a click on the eye.






zaterdag 6 december 2014

Gone, but not forgotten











Eentje uit de oude doos (april 2011) en hoewel een anachronisme, naar mijn gevoel toch passend in het thema ...




Per paard een bloem

Gisteren nog de sterren van een pronkheelal.
En o wee, nu de zwanenzang.
Wisten de wilgen ervan?
Wisten ze dat dit regiment bij dageraad met de dood had afgesproken?
Hoorden zij het wetten van de messen al…
en waren ze daarom in snikken uitgebroken?

Vanuit de verte zag ik hen bij bosjes neergemaaid liggen langs de grond.
Ik voel nog steeds de wilgen tranen.
Hun droefheid brandt zich in mijn huid en zie,
mijn eerst zo frisse lentebui
slaat om in bittere melancholie.

Ik heb het even nageplozen
met tienduizenden liet men hen ten onder gaan.
Uitgebolde zaden in het zand,
die met een fluistering van de wind ten grave worden gedragen.
Maar morgen verstrooid zijn over het hele land.



- DagEnDauw -






More entries  on

 "Gone but not forgotten"?

Visit WP Photo Challenge

 by a click on the eye.





donderdag 9 oktober 2014

Wijmen en dichten









De mandenvlechter



Vingers wrochten gewillige tenen

in de rondte van een mand

Wijl de laatste zomerdagen

 als herinner-ringen glijden

door de luwte van zijn hand.



- DagEnDauw -












.







maandag 8 september 2014

Door de handen van Urðr











KLAAR


Ooit hing ik aan een door de wind gewiegde boom,

wel negen nieuwe maannachten lang.

Toen gaven de Goden  mezelf terug m'n zelf

en ontwaakte ik in een droom.


Vanuit die boom - waarvan niemand weet waarheen

de wortels reiken -

zonder brood noch lafenis,

kon ik in de diepte kijken


om te zien hoe mijn levensdraad 

daar, pas gesponnen, goudglanzend hing

 in het licht van een prille dageraad

en schreeuwde...,


schreeuwde met hart en ziel

m'n longen vol

toen ik viel.


- Dauw - 












dinsdag 26 augustus 2014

vrijdag 1 augustus 2014

Bevleugeld







en klaar voor de bruidsvlucht





Hoe haalt ze't in haar mooie hoofd
om er vandoor te gaan?
Ze had haar jawoord toch beloofd, 
 de eerste genodigden kwamen al aan.

Het bruidsbed was zo fijn gespreid
het hele feest besteld
De hoop ben ik nu echter kwijt,
ze heeft net afgebeld.

Vanochtend sprong ze uit haar spond
en zag in 't spiegelglas
dat zij helemaal geen werkster
maar koningin geworden was.

Het is me wat, ze nam de benen
 sloeg 'r vleugels uit
Met gevolg en mierenkoning achter haar

En hier zit ik ... zonder bruid




- DagEnDauw -

















woensdag 23 juli 2014

zaterdag 19 juli 2014

zondag 13 juli 2014

De laatste "strohalm"










't Is nu toch echt welletjes geweest!

Radeloos word ik ervan.

Straks geef ik hier de geest.

Dat hemelwater loopt bepaald niet volgens plan ...













zaterdag 12 juli 2014

Snel nog even pootjes wassen








En dan mag het wel gaan ophouden ...

It may stop raining now ...











For more entries on
 "Decoration"
visit Ailsa 's blog
by a click on these lips








vrijdag 27 juni 2014

Lichttekening







... op een waterspiegel







In het blauwe sprookjesbos 
lag ik - nog niet zo heel lang geleden - op een lentedag
aan de voet van een 
zoetgeurende linde bij het water in het gras,

luisterend naar de zacht gefluisterde woorden
die aarzelend aan de boomkruinen schenen te ontsnappen :
"Spiegeltje, spiegeltje in het zand,
wie, o wie is de mooiste van dit land?"

Het water rimpelde en zuchtte eens diep,
maar zweeg verder en verklapte het ons niet.

- DagEnDauw -