 |
... op een waterspiegel |
In het blauwe sprookjesbos
lag ik - nog niet zo heel lang geleden - op een lentedag
aan de voet van een
zoetgeurende linde bij het water in het gras,
luisterend naar de zacht gefluisterde woorden
die aarzelend aan de boomkruinen schenen te ontsnappen :
"Spiegeltje, spiegeltje in het zand,
wie, o wie is de mooiste van dit land?"
Het water rimpelde en zuchtte eens diep,
maar zweeg verder en verklapte het ons niet.
